زن و شوهری که پس از گذشت ۷ سال از آغاز زندگی مشترک به دلیل «عروسی» نگرفتن از سوی شوهر، کارشان به دعوا رسیده بود، در نهایت دیوان عالی کشور، تکلیفشان را روشن کرد.
شروط ضمن عقد نیز نوعی عمل حقوقی است که مانند هر عمل حقوق دیگر، صحت و اعتبارش منوط به تحقق شرایطی در موضوع و طرف یا طرفین آن است. به طور کلی میتوان این پرسش را مطرح کرد که آیا شرایط عمومی صحت قراردادها در صحت شرط نیز لام است یا خیر؟ آنچه غیرقابل انکار مینماید آن است که، دستکم بعضی از شرایط صحت قراردادها در صحت شرط نیز معتبر است.
قانونگزار هر قراردادی را که مخالف صریح قانون نباشد را معتبر دانسته است. خواه یکی از عقود معین باشد خواه نباشد. اما آن توافقی که افراد ضمن عقد می کنند گاهی تابع عقد اصلی و تبعی است و گاه مستقل از آن آمده است. حال در این جا این پرسش مطرح است که شرط ضمن عقد باید چه شرایطى داشته باشد؟ آیا هر تعهد و قرارداد فرعى که در یک قرارداد اصلى مندرج مى شود، لزوماً باید شرایط اساسى صحت معامله را دارا باشد؟
یکی از مهمترین آثاری که در صورت تحقق فسخ، محقق می گردد، انحلال عقد(پایان یافتن رابطه قراردادی) می باشد. هنگامی که فسخ به صورت قانونی و مؤثر واقع شود، طرفین نسبت به تعهدات آتی مبرا می شوند. نکته قابل تأمل اثری است که فسخ نسبت به تعهدات قبلی و آتی ایجاد می نماید.
هر کسی اختیار مال خودش را دارد و میتواند برای فروش آن یا اجارهاش یا هر کار دیگری که بخواهد با آن انجام دهد، شرایطی را در نظر بگیرد. البته معنی این حرف هم این نیست که هیچ اصول و چارچوبی بر این شرایط حکمفرما نیست. اگر اینطور بود، اصلاً سنگ روی سنگ بند نمیشد.
زوج به زوجه، وکالت بلاعزل میدهد که با همه اختیارات قانونی بدون نیاز به اجازه شفاهی یا کتبی مجدد شوهر، از کشور خارج شود. تعیین مدت، مقصد و شرایط مربوط به مسافرت به خارج از کشور به صلاحدید خود زن است.